Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2014

Άλλη μία

-Τι κάνεις;
-Καλά, εσύ;
-Καλά μωρέ.

Μια απ' τα ίδια
Άλλη μια μέρα χαμένη στα σκουπίδια
Κάπου ανάμεσα στα bit και τον έρωτα
Τους ηλιόσπορους και την κοινωνική σηψαιμία
Μείον μια αχτίδα απ' το βιολογικό μου σώμα
Ένα χτύπο πιο κοντά στο απόλυτο κενό
Ορφανοί από ελπίδες μεταφυσικές
Χτίζουμε με λάσπη τις ζωές μας
Μπουκωμένοι με καυτό χάος
Πνιγόμαστε στην έλλειψη νοήματος
Που είναι και το νόημα της έλλειψης

Σε είδα μ' ένα χαμόγελο. Προχωρήσαμε ο καθένας προς το κάστρο του. Κλείσαμε τις μεγάλες πόρτες πίσω μας κι αφήσαμε φύλακες λαμπερούς ιππότες να ξερνάνε καλούς τρόπους. Έπρεπε ρε συ κάπως να φανεί πως είμαστε προϊόντα της κοινωνίας μας.

Άλλη μια μέρα που δε σου 'πα όσα ήθελα να σου πω
Άλλη μια φορά που δε ζήσαμε όσα θέλαμε
Άλλη μια ιστορία θλίψης που βαριέμαι να πω

Πάλι τυπικές, ανούσιες συζητήσεις
Άλλο ένα πτώμα μέσα στο στόμα
Έχω γεμίσει σάπια κόκαλα
Το αγαπημένο μου φαγητό μετά το παγωτό
Θαμμένος στο χώμα μασουλάω
Σπάω τα δόντια μου
Και ξαναπροσπαθώ

Θα βρεθώ με κάποιο κινούμενο λείψανο πάλι
Αγκαλιά με πτώματα και ακαδημαϊκά πιστοποιητικά
Η γνώση της γνώσης είναι μεγάλο πράμα
Αυτογνωσία στον John Locke
Δικαιολογίες για να σφάζουν παιδιά
Η ιστορία δεν έχει καμία σημασία
Μόνο η Θεωρία των νικητών

Άλλη μια χαμένη μέρα ξεχασμένη απ' όλους
Άλλη μια ερωμένη δίχως όνομα
Παρηγορεί πληγιασμένους μα η ίδια δεν πονά
Το θέαμα του αίματος την καυλώνει
Αυτό το λέει αγάπη

Άλλη μια σκέψη προτού κοιμηθώ
Πάνω στ' αστέρια, κάτω απ' τη γη
Υπάρχει άραγε ισχυρότερο συναίσθημα απ' την ανθρώπινη αυταρέσκεια;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου