Τρεις πήγε πάλι
Αφήνω με το ζόρι το κρεβάτι
Σέρνομαι προς την πραγματικότητα
Χαλάλι
Είμαι τουλάχιστον ζωντανός
Αν αυτό σημαίνει κάτι
Εδώ είμαι πάλι
Πώς βρέθηκα εδώ;
Αφήστε με να σταθώ λίγο
Και θα σας τα πω όλα!
Αφού καταλάβω κι εγώ τι συμβαίνει
Πολύ δυνατό το φως και σήμερα
Μάλλον βρέθηκα εδώ κατά λάθος
Και σεις είστε οι δήμιοι της υπόθεσης
Παλιομαλάκες!
Όχι, περιμένετε!
Δεν το εννοούσα!
Κοιτάξτε με!
Και θα σας τραγουδήσω
Μη φεύγετε σας παρακαλώ
Μη μ’ αφήνετε μόνο εδώ
Θα σας πω ένα αστείο!
Ναι, ένα αστείο να σπάσει ο πάγος
Και λίγο να γελάσετε μαζί μου
Τουλάχιστον κάπου θα φανώ χρήσιμος κι εγώ
Έχετε τα βάσανά σας
Όλη μέρα σχολές- δουλειές
Τρέχετε
Σας καταλαβαίνω
Δεν επιμένω
Δε θέλω πολύ απ’ το χρόνο σας
Θα δείτε
Είμαι ενδιαφέρων κατά βάθος!
Ειδικά άμα πιείτε
Κι άμα έχω πάρει ναρκωτικά
Θα περάσουμε όλοι καλά!
Και θα πάμε σπίτι ευτυχισμένοι
Μη με θεωρείτε παράξενο
Θέλω τόσο να με συμπαθήσετε
Μια ευκαιρία ψάχνω
Να σας κάνω ο μαλάκας να μ’ αγαπήσετε
Μπας και πάρω λίγο απ’ τον πόνο σας μακριά
Και στο τέλος συμπαθήσουμε τους εαυτούς μας
Αντί να προσπερνάμε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων
Ο ένας τον άλλο και να γελάμε
Σα μαλάκες να γελάμε
Που ποτέ δε γνωριστήκαμε
Υπάρχω;
Τα ωχρά κάτουρα στη λεκάνη
Φωνάζουν ναι
Φωνάζουν επίσης νεφρική ανεπάρκεια
Αλλά βαριέμαι να πάω στο γιατρό
Εδώ βαριέμαι ακόμα και να πίνω νερό
Κι ας βοηθάει τέτοιες καταστάσεις όπως είπαν στις ειδήσεις
Τώρα βλέπω τα κάτουρα να στάζουν
Και μιζεριάζω ακόμα περισσότερο
Γιατί πρέπει να τα μαζέψω
Δε μένω μόνος κι οι συγκάτοικοι μου ήδη με μισούν
Παίζουμε όμως όπως πρέπει τους ρόλους
Για το καλό της απομονωμένης συνύπαρξης
Με μισούν αυτοί
Κι εγώ το ίδιο
Με μισώ περισσότερο απ’ όλους
Ποιος ο λόγος να τρέχω στους γιατρούς;
Βαριέμαι να πεθάνω
Αλλά βαριέμαι και να προσέξω την υγεία μου
Σιχαίνομαι να ζω
Μα περισσότερο σιχαίνομαι τους γιατρούς
Χυδαίο είδος
Αν μπορούσα ένα πρωί θα τους σκότωνα όλους
Πριν πιουν καφέ
Και θα τους κρέμαγα στα σύννεφα να μην το πρόσεχε κανείς
Εκτός απ’ όσους γιατρούς τρώνε φρίκες κάθε πρωί
Πριν φορέσουν τις λευκές τους ρόμπες
Κι ανακατέψουν με ψυχές και σωθικά
Την αυταρέσκειά τους
Αλλά είναι χρήσιμοι οι γιατροί φυσικά
Απλά εγώ μισώ τους γιατρούς κι όχι αυτούς ως ανθρώπους
γενικά
Γιατί ο άνθρωπος είναι κάτι άλλο απ’ το γιατρό
Κάτι αγνό και καλό
Μάλλον έχω πολλά απωθημένα
Αλλά είμαι γενικά ανθρωπιστής
Όταν δε σκέφτομαι τους ανθρώπους συγκεκριμένα
Φτιάχνω καφέ χωρίς ζάχαρη
Απ’ όλα μαύρο με σκατά
Όχι γιατί δεν έχω λεφτά για ζάχαρη
Αλλά γιατί ξέχασα να πάρω
Μήνες τώρα
Κλέβω καμιά φορά απ’ τα παιδιά
Αλλά με πήραν χαμπάρι και πήραν τη ζάχαρη στα δωμάτια τους
Και τις καφετιέρες τους
Ένα-ένα τα πήραν όλα
μακριά
Όλα δικά τους
Στα φρούρια-δωμάτια τους
Τουλάχιστον λέμε ένα καλημέρα που και που
Να ξέρουμε ότι δεν πέθανε κανένας
Πρόσφατα έμαθα πως τους καφέδες
Και τα φαγητά εδώ
Τα φτιάχνει η μοσάντο
Που ψέκαζε δηλητήριο μ’ αεροπλάνα
Και κάτι παιδιά γεννήθηκαν νεκρά
Ή τετραπληγικά
Δε γαμιέται
Η ανθρωπότητα γαμιέται για τα φράγκα
Γιατί όχι;
Πεθαίνουμε απ’ τα χημικά του κεφαλαίου
Και μάλλον είναι ο καλύτερος τρόπος να ζούμε
Στον κόσμο του κεφαλαίου
Ας πεθάνουμε στα χημικά λοιπόν
Αφού δε μπορούμε να πεθάνουμε στα φράγκα
Και κυρίως δε ψηνόμαστε
Είτε να μπούμε στα σκατά για τα φράγκα
Είτε να ζούμε στα σκατά απ’ τα φράγκα
Αλλά είμαστε μέσα σ’ έναν κουβά
Τουλάχιστον επιβιώνουμε
Ή έτσι λέμε και κοροϊδευόμαστε
Δεν πειράζει
Πες όλα καλά
Και θα τα λέμε που και που
Τα λεπτά που μας δίνουν στο προαύλιο
Τουλάχιστον ας χαμογελάμε μωρέ
Κι ας μισιόμαστε
Κι ας χανόμαστε
Ρε μαλάκες ας χαμογελάμε!
Κλείστε τις μύτες και τ’ αυτιά
Μόνο το βλέμμα μας να διασκεδάζει απ’ το θέαμα
Που αχόρταγα καταναλώνουμε
Αχάριστοι μαλάκες
Χαμογελάτε λίγο τώρα π’ αστράφτουν τα φλας!
Πριν γυρίσουμε στα παγωμένα μας δωμάτια
Που θα μας συντροφεύουν οι καλύτερες ιντερνετικές ατάκες
Ας λέμε καμιά κουβέντα να περνά η ώρα ευχάριστα
Όσο ακόμα έχουμε ώρα
Η αίσθηση μας τελειώνει
Κι είμαστε καμένα χαρτιά
Ας πιστέψουμε πως κάτι καλύτερο υπάρχει
Κι ίσως δούμε φως στο βάθος
Ίσως είναι το τραίνο που θα μας πατήσει
Ίσως είναι ο θάνατος
Ίσως είναι η ζωή
Ποιος ξέρει
Απλά χαμογέλα ρε
Τι σκατά σου ζητάνε;
